Dino Merlin, jedan od najvoljenijih muzičara na prostorima bivše Jugoslavije, zasigurno je ostavio neizbrisiv trag na muzičkoj sceni regiona. Njegov rad traje više od tri decenije, a pjesme koje je izdao rezoniraju s generacijama slušatelja. Iako je poznat po mnogim hitovima, pjesma „Beograd” nosi sa sobom mističnu auru koja intrigira publiku i muzičke teoretičare. Ova pjesma, često povezana s Merlinovim emocijama koje osjeća prema glavnom gradu Srbije, zapravo ima složeniju pozadinu koja zaslužuje detaljnije istraživanje. Na prvi pogled, „Beograd” može izgledati kao jednostavna ljubavna pjesma, ali njene slojeve emocija, društvenih konotacija i kulturnog značaja može se otkriti samo kroz dubinsku analizu.
„Beograd” se ne može smatrati isključivo Merlinovom autorskom kompozicijom, iako su mnogi slušatelji to vjerovali tokom godina. Njena emotivna snaga je evidentna, a melodija istovremeno podstiče nostalgiju i predstavlja duboku vezanost za grad. Ova pjesma je, zahvaljujući svojoj dubokoj povezanosti s Beogradom, postala svojevrsna himna glavnog grada, ali njeno značenje daleko nadilazi to. Naime, zanimljivo je da je, prema onome što je sam Dino istakao, pjesma nastala u Švajcarskoj, tačnije u Sent Galenu, 1991. godine, što dodatno komplikuje njenu priču. Ovaj kontekst vremenskog i prostornog udaljavanja od Beograda daje pjesmi dodatnu dubinu, čineći je refleksijom nostalgije i želje za povratkom.
Osnovna ideja za pjesmu „Beograd” došla je kao rezultat saradnje između Dine Merlina i Haruna Samardžića, koji je bio muzički producent. Harun je u tom periodu radio s mladom pjevačicom Cecom Veličković, od koje je tražio nekoliko kompozicija. Umjesto da zadrži pjesmu za sebe, Merlin je odlučio da je ustupi Ceci, oblikujući njen put u muzičkom svijetu. Ova odluka otvorila je pitanja o autorstvu i o tome kako se u muzičkoj industriji često javlja kompleksna mreža međusobnih saradnji koje utječu na percepciju i identitet umjetničkog stvaralaštva. U ovom slučaju, „Beograd” postaje simbol ne samo lične sudbine već i kolektivnog identiteta, pokrećući diskusije o tome što znači biti autor u svetu gde se granice između umjetnosti i komercijalizma često prepliću.
Tokom godina, percepcija pjesme „Beograd” evoluirala je; publika je često zaboravljala stvarnog izvođača, pa je pjesma nerijetko bila povezana isključivo s Dinom Merlinom. Ova zabluda dodatno je učvrstila simbolizam pjesme unutar kulturnog konteksta i stvorila je mit o njenom autoru. U trenutku kada je Merlin odlučio razjasniti ovu situaciju, istakao je da, iako je on autor melodije i teksta, pjesma nikada nije bila zamišljena kao njegov lični projekt. Njegova izjava o tome da je „Beograd” pjesma koja nadilazi individualno autorstvo ukazuje na važnost transparentnosti u umjetničkom izrazu, prosvjetljujući složenost muzičkog stvaralaštva u kojem se često gubi suština zbog prekomjerne medijske pažnje. Ova dinamika između stvaratelja i publike služi kao podsticaj za razmišljanje o tome kako se umjetnički sadržaji interpretiraju i konzumiraju u savremenom društvu.
